Chirurgia Endokrynologiczna

Zajmujemy się diagnostyką i leczeniem schorzeń tarczycy takich jak wole guzkowe, nowotwory tarczycy w tym rak tarczycy, wole nadczynne oraz chorobami przytarczyc i nadnerczy. Zapraszamy na konsultacje z zakresu chirurgii endokrynologicznej.

Operacja tarczycy – kiedy jest konieczna?

Leczenie operacyjne tarczycy jest wskazane w następujących przypadkach:

Nowotwór tarczycy lub podejrzenie złośliwego procesu na podstawie biopsji aspiracyjnej cienkoigłowej.

Szybko rosnący guz tarczycy, nieprzesuwalny względem otaczających tkanek, któremu towarzyszy chrypka.

Guz tarczycy o średnicy powyżej 4 cm.

Objawy uciskowe z powodu przemieszczenia lub zwężenia tchawicy, ucisk na żyły szyjne.

Trudności w połykaniu.

Wole zamostkowe lub śródpiersiowe.

Wole o bardzo dużych rozmiarach (tzw. wole olbrzymie).

Choroba Gravesa-Basedowa, gdy leczenie farmakologiczne jest nieskuteczne, istnieją przeciwwskazania do leków tyreostatycznych lub terapii radiojodem, lub chorobie towarzyszy orbitopatia złośliwa (wytrzeszcz oczu).

Jak przygotować się do operacji?

Przed zabiegiem operacyjnym konieczne jest:

Ocena funkcji tarczycy: oznaczenie poziomu TSH i fT4 w celu potwierdzenia prawidłowego stanu hormonalnego (eutyreozy).

  • Nadczynność tarczycy zwiększa ryzyko przełomu tyreotoksycznego, co stanowi zagrożenie życia.
  • Niedoczynność tarczycy może prowadzić do powikłań podczas znieczulenia ogólnego i problemów sercowo-naczyniowych po operacji.
  • W razie nieprawidłowych wyników wymagane jest wcześniejsze leczenie farmakologiczne.

Dodatkowe zalecenia:

  • Odstawienie leków przeciwzakrzepowych (po konsultacji z lekarzem rodzinnym lub kardiologiem).
  • Aktualizacja konsultacji medycznych w przypadku chorób przewlekłych lub innych schorzeń towarzyszących.

Prawidłowe przygotowanie przedoperacyjne ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa pacjenta i minimalizacji ryzyka powikłań.

Zakres operacji tarczycy

Zakres zabiegu na tarczycy zależy od rodzaju schorzenia. Im wyższe ryzyko nowotworowe, tym bardziej rozległy jest zabieg.

Całkowite usunięcie tarczycy (tyroidektomia)

To preferowana metoda w przypadku:

  • Raka tarczycy: zabieg obejmuje również usunięcie węzłów chłonnych centralnych szyi, a w niektórych przypadkach także bocznych.
  • Choroby Gravesa-Basedowa: pozostawienie nawet niewielkiej ilości tkanki tarczycowej grozi nawrotem nadczynności oraz pogorszeniem stanu orbitopatii.
  • Wola wieloguzkowego obustronnego.
Usunięcie jednego płata tarczycy z cieśnią (lobektomia)

Zalecane w przypadku:

  • Wola guzkowego ograniczonego do jednego płata.
  • Jednoogniskowego raka tarczycy o średnicy do 10 mm bez przerzutów do węzłów chłonnych.

Całkowite usunięcie tarczycy jest bezpieczne, jeśli wykonuje je doświadczony chirurg w wyspecjalizowanym ośrodku (minimum 100 operacji tarczycy rocznie). W przypadku trudniejszych zabiegów, takich jak wole nawrotowe, rak czy choroba Gravesa-Basedowa, konieczne jest zastosowanie neuromonitoringu w celu ochrony nerwów krtaniowych.

Subtotalna resekcja tarczycy

Nie zaleca się częściowych wycięć tarczycy, ponieważ mogą prowadzić do nawrotu choroby i konieczności kolejnej operacji. Zabiegi wtórne wiążą się z istotnie wyższym ryzykiem powikłań (ponad 20 razy), co obniża jakość życia pacjentów.

Przebieg operacji tarczycy

Zabieg przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Pacjent leży na plecach z głową lekko odgiętą do tyłu.

  • Cięcie skórne: długość wynosi 6-8 cm i przebiega około 2 cm nad wcięciem mostka, w zależności od wielkości wola.
  • Preparacja tkanek: po przecięciu skóry, tkanki podskórnej i mięśni, odsłania się tarczycę. Kluczowe jest:
    Identyfikacja nerwu krtaniowego wstecznego.
    Zachowanie przytarczyc.
  • Usunięcie gruczołu: po podwiązaniu naczyń tarczowych, wycina się całą tarczycę lub jeden płat z cieśnią.
  • Hemostaza: ze względu na bogate unaczynienie tarczycy, szczególną uwagę zwraca się na kontrolę krwawienia.
  • Drenaż: rutynowo stosuje się drenaż ssący, aby zapobiec krwiakom. Dren usuwa się zazwyczaj po dwóch dniach.
  • Zeszycie rany: ostateczny etap obejmuje zszycie mięśni i skóry.

Możliwe powikłania po operacji tarczycy

Operacje tarczycy, mimo że są powszechnie wykonywane, wiążą się z ryzykiem powikłań, które mogą znacząco wpłynąć na jakość życia pacjenta.

1 Krwawienie pooperacyjne
  • Rzadko występujące (mniej niż 1% pacjentów), ale potencjalnie zagrażające życiu.
  • Przyczyny: niedostateczna hemostaza podczas operacji lub wzrost ciśnienia żylnego po zabiegu.
  • Objawy: tworzenie się krwiaka, trudności w oddychaniu.
  • Wymaga pilnej interwencji: intubacji oraz ponownej operacji w celu usunięcia krwiaka i zabezpieczenia krwawienia.
  • Kluczowe jest ścisłe monitorowanie pacjenta w pierwszych godzinach po zabiegu przez wykwalifikowany personel.
  • Przyczyny: uszkodzenie nerwu krtaniowego wstecznego w wyniku przecięcia, trakcji, elektrokoagulacji lub zmiażdżenia.
  • Typy uszkodzenia:
    Przejściowe: ustępuje zwykle w ciągu 6 miesięcy, spowodowane obrzękiem tkanek lub czasowym uciskiem na nerw.
    Trwałe: występuje przy nieodwracalnym uszkodzeniu struktury nerwu, np. jego przecięciu.
  • Objawy:
    Przy jednostronnym uszkodzeniu: zmiana barwy głosu, chrypka.
    Przy obustronnym uszkodzeniu: stridor, duszność, bezgłos – czasami konieczność założenia tracheostomii.
  • Objawy: osłabienie siły głosu, trudności w wydobywaniu wysokich tonów, chrypka, monotonia głosu.
  • Problem dotyczy szczególnie osób pracujących głosem.
  • Częstość występowania trudna do oszacowania, ponieważ nie zawsze jest wykrywalne w badaniu laryngoskopowym.
  • Przyczyny: usunięcie lub uszkodzenie unaczynienia przytarczyc.
  • Objawy: hipokalcemia (obniżony poziom wapnia) i hiperfosfatemia (podwyższony poziom fosforu).
  • Rodzaje:
    Przejściowa: ustępuje zwykle w ciągu 6 miesięcy, spowodowana przemijającym zaburzeniem funkcji przytarczyc.
    Trwała: wymaga dożywotniej suplementacji wapnia pod kontrolą endokrynologa.
  • Przejściowe obniżenie poziomu wapnia w pierwszej dobie po operacji jest częste i zwykle ustępuje samoistnie. Największe ryzyko hipokalcemii występuje między 24 a 72 godziną po zabiegu.
  • Diagnostyka niedoczynności przytarczyc opiera się na monitorowaniu poziomu wapnia, fosforu oraz parathormonu (PTH).

Oferujemy usługi medyczne na najwyższym poziomie obejmujące kompleksowe badania diagnostyczne, precyzyjne stawianie diagnozy oraz dobór najbardziej odpowiednich metod leczenia.

Nowoczesny sprzęt diagnostyczny pozwala na przeprowadzanie precyzyjnych i szybkich badań, minimalizując dyskomfort pacjentów i skracając czas oczekiwania na wyniki.

Nasze gabinety zostały zaprojektowane z myślą o komforcie pacjentów, oferując przyjazne i dyskretne warunki sprzyjające poczuciu bezpieczeństwa i intymności podczas wizyty.

Zespół specjalistów z różnych dziedzin medycyny, swoją wiedzą i zdobytym doświadczeniem, zapewniają pacjentom trafne diagnozy i wsparcie w zakresie najnowszych metod leczenia.

wizyta-w-gabinecie